Jezioro Żywieckie jest pierwszym ze zbiorników zaporowych w ciągu kaskady górnej Soły. Zbiornik nazwany jest też Tresną, ma powierzchnię ponad 1000 hektarów i liczne dołki sięgające 15 metrów, które dają schronienie wielu gatunkom ryb osiągających tu fenomenalne przyrosty.
Na początku lat dziewięćdziesiątych zbiornik był niemal całkowicie spuszczony. Od tego czasu przez ostatnie kilkanaście lat był intensywnie zarybiany cennymi gatunkami ryb, a te które przetrwały w najgłębszych miejscach koryta Soły są dzisiaj prawdziwymi okazami. Charakterystyka zbiornika wskazuje, że jest to akwen typowo szczupakowy, jednak ogromne ilości dużego sandacza i okonia temu przeczą. W jeziorze znajdziemy zarówno żwirowo-piaszczyste blaty, rozległe rafy, jak i strefy muliste, gdzie poławiane są wielkie karpie, amury i leszcze. Przybrzeżne rejony jeziora obfitują w doskonałe łowiska wielu gatunków ryb, a cofka rzeki, na której został zbiornik utworzony oraz liczne dopływy to idealne miejsca do wędkowania. Tu spinningiści mogą się wyszaleć z dużymi szczupakami i okoniami, sporo też jest sandacza, a także klenie, jazie oraz rzadziej spotykane sumy.
W dawnym korycie, gdzie na dnie zalegają kamienie, a głębokość gwałtownie rośnie znajdują się typowo sandaczowe miejscówki. Łowiąc w trudnym i pełnym zaczepów łowisku warto zastosować solidny sprzęt, który pozwoli nam wygrać z dużymi sandaczami. Najskuteczniejszymi przynętami są wszelkie odmiany twisterów i ripperów w szerokiej gamie kolorów podawane na główkach jigowych o różnej gramaturze. Przebojowy jest tu kogut, który jest wyjątkowo skuteczny na te największe okazy osiągające 10 kg i większe. Przynęty o wadze do 15 gram sprawdzają się w miejscach gdzie woda nie przekracza 4 metrów, w najgłębszych dołkach warto zastosować nawet dwukrotnie cięższe przynęty. Szczupaki przebywają w okresie wiosennym w pobliżu brzegowych partii zbiornika oraz dopływów, a sprawdzone przynęty to błystki obrotowe i większe woblery. Wiosną szczególnie cofka Soły obfituje w różne drapieżniki, które trzymają się tej wody ze względu na ogromne stada płoci. Okonie łowione są na całej powierzchni jeziora, jednak ich dominacja jest wyraźnie widoczna tam, gdzie dno pokryte jest kamieniami. Stosując niewielkie przynęty, dociążone woblery lub twistery na bocznym troku można dobrać się do naprawdę ładnych ryb. Medianą są tu okonie około 25 centymetrowe, jednak w okresie zimowym (o ile mamy bezpieczny lód) wędkarstwo podlodowe pokazuje, że żyją tu garbusy czterdziestocentymetrowe. Zbiornik jest idealnym łowiskiem zimowym, gdzie można skutecznie wędkować z lodu, a także odwiedzać rozlewiska zwłaszcza na wpływie Soły. Spod lodu biorą ładne okonie, płocie i leszcze, nie rzadkością jest sandacz i szczupak. Na rozlewiskach w tym jałowym okresie (zimowym) potrafi bardzo dobrze brać płoć i karaś. Nie tak liczne jak prawdziwe drapieżniki klenie i jazie również osiągają w zbiorniku imponujące rozmiary i dość często trafiają w ręce spinningistów jak i gruntowców. Ryby te trzymają się licznie ujścia potoków oraz kamienistych brzegów, gdzie dają się skusić na przynęty sztuczne, ale nie gardzą także czerwonymi robakami i innymi przynętami.
Wielką atrakcją na akwenie dla wędkarzy są olbrzymie karpie, Jezioro jest regularnie zarybiane karpiem, a sztuki w granicach 10 kg nie są tutaj rzadkością, jednak aby się do nich dobrać trzeba co najmniej kilkudniowej zasiadki i nęcenia. Pomiędzy grubymi karpiami trafiają się amury oraz leszcze ponad 2 kilogramowe. Ryby te zwykle nie są wybredne i biorą świetnie na kukurydzę, groch, makaron. Na płytkich rozlewiskach można liczyć na karasia oraz klenia, które dają się łowić na odległościówkę lub przy zastosowaniu długiego bata. Zbiornik obfituje w naturalny pokarm co wymusza na wędkarzach stosowania dobrze dobranych zanęt przyciągających ryby w łowisko. Różnica w doborze zanęt i przynęt dobrze widoczna jest szczególnie latem, kiedy to mniej doświadczeni wędkarze siedzą godzinami bez brania, a obok wędkarz wyjmuje z wody co chwilę dorodne leszcze i płocie.
Linia brzegowa zbiornika jest bardzo urozmaicona i w większości miejsc dostępna, mamy tu liczne cyple, wcięcia, skąpo porośnięte zatoczki. Wschodni brzeg od strony Moszczanicy, kamienisto-piaszczyste dno oraz głębokość 4-6 metrów to łowisko, gdzie dużego sandacza można złowić z brzegu. Na rosówki poławiane są tutaj ładne okonie, martwa rybka przyciąga sandacza, a czasem nielicznego węgorza. Woda jest tu bardzo czysta i w niektórych okresach w okularach polaryzacyjnych prześwit tej wody i widoczność ryb pod wodą sięga nawet do 6 metrów. Nie sprzyja to niestety poławianiu w takich okresach i miejscach grubych ryb, np. sandaczy, które przenoszą się wtedy w rejony nieco głębsze. Przed zalaniem terenu część akwenu od strony zachodniej pokryta była lasami, po których zostały dzisiaj rozległe karczowiska, gdzie z pomocą echosondy bez trudu odszukamy mało odwiedzane łowiska ładnych sandaczy, które znajdują się w najbliższym sąsiedztwie koryta rzeki.
Najrzadziej odwiedzana jest środkowa część zbiornika, gdzie głębokość sięga nawet 20 metrów. Wędkarze raczej niechętnie łowią na takich głębokościach i na tym terenie można trafić naprawdę unikalny okaz sandacza, szczupaka oraz leszcza. Dodatkowym utrudnieniem w takim miejscu są silne wiatry powodujące formowanie się nawet kilkumetrowych fal uderzających i podmywających brzegi zbiornika naturalnie powiększając jego powierzchnię.
Jezioro otoczone górskim masywem Beskidu Żywieckiego jest nie tylko wymarzonym miejscem dla wędkarzy samotników. Jest to także idealne miejsce na rodzinny urlop, bo każdy znajdzie tutaj jakąś atrakcję dla siebie.
